فیلم‌های سینمایی امروز تلویزیون (۴ اردیبهشت ۱۴۰۴) + زمان پخش مدیر پخش شبکه یک صداوسیما عزل شد| اعلام جرم علیه ۸ نفر چهره ماندگار | درباره جلال‌الدین معیریان، بنیان‌گذار چهره‌پردازی کلاسیک ایران سایه مات خندوانه | نگاهی به برنامه ۱۰۰۱ و انتظارات برآورده نشده آن گفت‌وگو با استادان دانشگاه‌های مشهد به‌مناسبت روز ملی معماری پرورده آفتاب ایران | مختصری در احوال و آثار شیخ بهایی روایتی سینمایی از یک قهرمان | گفتگو با عوامل فیلم سینمایی صیاد انتشار فراخوان جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان تفلیس آغاز اکران انیمیشن رویاشهر در سینما آیا نویسندگان پرفروش آینده دنیا باید ستاره فضای مجازی باشند؟ جایزه یک عمر دستاورد موسسه فیلم آمریکا برای فرانسیس فورد کوپولا فیلم کوتاه داستانی «جای خالی» در جشنواره ایتالیایی برنامه‌های رادیو به مناسبت سالروز شهادت امام‌جعفرصادق(ع) + زمان پخش اکران سیار انیمیشن «رؤیاشهر» در شهر‌های فاقد سینما درگذشت پاپ تماشاگران «مجمع کاردینال‌ها» را چند برابر کرد صفحه نخست روزنامه‌های کشور - چهارشنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۴ حضور دیوید کراننبرگ در فیلم «آماده یا نه ۲» آمار فروش سینمای ایران در هفته گذشته (۳ اردیبهشت ۱۴۰۴)
سرخط خبرها

ویدئو | گفتگوی کامل فریدون جیرانی با حامد بهداد درباره سریال «می‌خواهم زنده بمانم» و جامعه هنری

  • کد خبر: ۶۲۲۲۶
  • ۰۴ فروردين ۱۴۰۰ - ۱۴:۳۹
ویدئو | گفتگوی کامل فریدون جیرانی با حامد بهداد درباره سریال «می‌خواهم زنده بمانم» و جامعه هنری
حامد بهداد در برنامه «کافه آپارات» فریدون جیرانی درباره جامعه هنری و دروغ و ریاکاری و سریال «می‌خواهم زنده بمانم» صحبت کرده است.

به گزارش شهرآرانیوز - حامد بهداد در گفتگو با فریدون جیرانی در برنامه «کافه آپارات» گفت:

 

تعداد بازدید : 593

 

«در این جامعه دروغ و ریاکاری نهادینه شده و شامل جامعه هنری و سینمایی هم شده و این ریاکاری به شدت بین ما دیده می‌شود. اما جامعه هنری آینه جامعه خودش است. اگر ریاکاری در ما دیده می‌شود ما آینه ‌ایی هستیم از جامعه بزرگتر.

اینکه سازمان یافته اعتماد به نفس جامعه ایی را بگیرند به اسم اینکه سلبریتی و بیسواد هستند کاذبه.

برای زدن جامعه هنری هر کاری می‌کنند اما سینما تئاتر و هنرمندان منعکس کننده جهان پیرامونشان هستند. اگر ما دچار ریاکاری شدیم حتما جامعه، قبل از ما ریاکاره. هر گناهی گردن ما هنرمندان نوشته شده ما انعکاس جامعه هستیم هرکسی می‌‌خواهد درباره ما بنویسد ابتدا درباره خودش نوشته.

در برهه‌ایی هستیم که به شدت مردم به ما توهین می‌کنند و به شدت مشغول تبلیغات سو علیه هنرمندان خودشان هستند. مردم در کامنت هایشان فقط توهینه، فقط خشمه. خوشحال نیستند،عصبی‌اند.

جامعه قبلا روشنفکر داشت اما الان جامعه هنری و فرهنگی ما به شدت گیجه و اصلا نمی‌داند چه می‌خواهد و گفتمانی در جامعه ‌وجود ندارد. در این جامعه گیج هنرمند باید به فردیت خودش اتکا کند و دستش را بگذارد در دست دوستان و یاران موافق و اگر به جهان هنرمندانه خودش راه پیدا کند حتما دستاوردهای زیبایی خواهد داشت.

من برای «سدمعبر» حتی در جشنواره فجر نامزد نشدم. در اوایل کار شاید نیاز به تشویق و توجه بیشتری داشتم. اما من جان‌سختم. سختی هایی که من کشیدم خیلی بیشتر از جایزه ندادن چندتا داور هست. خود بازیگری و نفس بازیگری و توسط مردم دیده شدن و لبخند دریافت کردن اینقدر برایم عظیمه که یک سال دوسال حتی بیست سال جایزه نگرفتن مقابلش هیچی نیست

بهمن ماه در جشن منتقدین وقتی برای «قصر شیرین» جایزه گرفتم، موبایلم که یادداشت مادرم در آن بود را جا گذاشتم و از هوتن شکیبای نازنین خواستم گوشی من را بیاورد و فردایش زنگ زدم و از او عذرخواهی کردم که نکند شائبه پیش بیاید که خدایی نکرده زبانم لال قصد جسارت به او را داشتم و خدایی ناکرده من به نسل بعد خودم حسادت کرده‌ام چون ممکن بود این شائبه پیش بیاید چون در جشنواره فجر هوتن شکیبا جایزه گرفته من این کار را کرده‌ام. ما رفیقیم و فقط‌ در آن لحظه کاری ازش خواستم. بعد از برخوردهای بعضی بازیگران نسل‌های قبل با خودم تصمیم گرفتم بازیگران و نسل های بعد خودم را مورد محبت قرار بدهم.»

 

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->